Bazylika Grobu Pańskiego to świątynia upamiętniająca miejsca odkupienia, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa.

Pierwszą bazylikę wzniósł w miejscu odnalezienia grobu Chrystusa cesarz Konstantyn po 325 r. Poświęcono ją w 336 r. Zburzoną przez Persów w 614 r., na krótko przed podbojem arabskim, odbudowali Bizantyjczycy. Wspaniałą świątynię zburzono z rozkazu kalifa Hakema w 1009 r. Z jej trzech części (Martyrion, Triportico i Anastasis) do naszych czasów zachowała się rotunda Anastasis. Odbudowę rozpoczęto w 1012 r. Trwała około 30 lat. W latach 1099-1149 krzyżowcy przebudowali bazylikę. W późniejszych wiekach była wielokrotnie przebudowywana i remontowana. Pożar w 1808 r. i trzęsienie ziemi w 1927 r. poważnie uszkodziły świątynię. Obecnie architektonicznie jest niespójna. Główny kształt uzyskała w czasie wypraw krzyżowych. Jej zasadnicze części to rotunda z kaplicą Grobu Chrystusa w centrum, chór Greków, kaplica Golgoty, krypta św. Heleny, klasztor franciszkanów z kaplicą Najświętszego Sakramentu, klasztor grecki z dziedzińcem oraz szereg kaplic usytuowanych przy wspaniałej średniowiecznej dzwonnicy. Opiekę nad budowlą sprawują obecnie duchowni katoliccy (franciszkanie) i prawosławni (głównie greccy i ormiańscy). Na dachu krypty św. Heleny żyją niewielkie wspólnoty mnichów etiopskich i koptyjskich. Centrum rotundy to dwuczęściowa kaplica o wymiarach 8 x 5,9 m i wysokości 5,9 m. W kaplicy Anioła znajduje się ołtarzyk z mensą wykonaną z fragmentu kamienia, który zatoczono przed wejście do grobu Jezusa. Kolejne mniejsze pomieszczenie było właściwą komorą grzebalną. Po prawej stronie znajduje się wykuta w skale wnęka, w której złożono ciało Jezusa. W bazylice znajduje się pięć ostatnich stacji drogi krzyżowej, w tym Golgota – skała na której ustawiono Krzyż w czasie ukrzyżowania Jezusa. Prace archeologiczne rozpoczęte w 1960 r. potwierdziły zgodność miejsca usytuowania Bazyliki Grobu Pańskiego z tekstem Ewangelii.

Zasady współżycia wspólnot chrześcijańskich na terenie bazyliki były ustanawiane przez sułtanów. W 1852 r. ustanowiono tzw. status quo, które określa prawa i obowiązki poszczególnych kościołów w zakresie ich koegzystencji na terenie bazyliki. Od okresu osmańskiego klucze do kościoła posiadają dwie rodziny muzułmańskie, które codziennie otwierają i zamykają świątynię. Każdego roku w Wielką Sobotę, według kalendarza juliańskiego, na płycie Grobu Pańskiego samoistnie pojawia się ogień, od którego prawosławny patriarcha Jerozolimy zapala świece. Jest to tzw. Cud Świętego Ognia.