Od ponad dwunastu wieków Lanciano jest miejscem, gdzie z wielką czcią przechowuje się dowody jednego z pierwszych i największych cudów eucharystycznych.

Cud ten wydarzył się w VIII w. w kościółku pw. św. Longina. Podczas odprawiania mszy świętej przez pewnego mnicha bazyliańskiego, który wątpił w obecność Pana Jezusa w Eucharystii, po konsekracji hostia stała się Ciałem, a wino przemieniło się w Krew, krzepnąc w pięć nierównych i różnych co do kształtu i wielkości grudek. Hostia – Ciało jest wielkości dużej hostii (średnica 55 mm) o lekko brunatnej barwie, a podświetlona staje się różowa. Przechowywana jest w srebrnej monstrancji. Skrzepnięta krew ma kolor ziemisty. Znajduje się w ampułce z kryształu górskiego. Cud został zatwierdzony 17 lutego 1574 r.
Sanktuarium od 1252 r. opiekują się franciszkanie. Przed nimi byli tu OO. Bazylianie (do 1176 r.) i OO. Benedyktyni (do 1252 r.). Obecne sanktuarium pw. św. Franciszka wybudowano w 1258 r. W XVII w. dokonano przebudowy kościoła. Styl romańsko-gotycki zmieniono na barokowy. W 1902 r. kielich i monstrancję umieszczono w marmurowym ołtarzu.

Od 1574 r. Cudowne Ciało i Krew były badane przez ekspertów kościelnych. W latach 1970-1971 próbki pobrane z Cudu Eucharystycznego poddano badaniom naukowym. Wyniki analiz dowiodły że Cudowne Ciało jest cząstką ludzkiej tkanki mięśnia sercowego, Cudowna Krew jest ludzką krwią, Ciało i Krew mają tę samą grupę krwi – AB. Krew znaleziona na Całunie Turyńskim ma również grupę AB. Dobry stan Ciała i Krwi pozostawionych w stanie naturalnym przez 1200 lat i wystawionych na działanie czynników atmosferycznych, fizycznych i biologicznych, jest zjawiskiem nadzwyczajnym. W tkankach Ciała Cudownej Hostii nigdy nie znaleziono śladów soli lub materiałów konserwujących używanych nawet w dawnych czasach do mumifikacji. Skład krwi odpowiada świeżej krwi ludzkiej. Gdyby była wzięta z martwego ciała szybko uległaby rozkładowi.