Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, Zwycięskiej Pani i Królowej w Szensztat (niem. Schönstatt), dzielnicy miasta Vallendar koło Koblencji jest centrum Dzieła Szensztackiego.

Ta mała kapliczka pw. św. Michała Archanioła była wzmiankowana już na początku XIV w. Pierwotnie była kaplicą cmentarną klasztoru Augustianek. W 1633 i 1812 r. została zburzona, ale wznoszono ją na nowo. W czerwcu 1914 r. zaopiekowała się nią Kongregacja Mariańska z pallotyńskiego gimnazjum w Szensztat. Dla odróżnienia od innych sanktuariów szensztackich na całym świecie nazywane jest ono przez członków Rodziny Szensztackiej „prasanktuarium”. Tutaj 18.10.1914 r. ojciec Józef Kentenich i jego podopieczni zawarli przymierza miłości z Matką Bożą, zawiązując ruch Dzieła Szensztackiego. W tym związku Maryja jako Matka Jezusa Chrystusa (Theotokos) spełnia centralną rolę. Maryja czczona jest w sanktuariach szensztackich jako Matka Trzykroć Przedziwna (Mater Ter Admirabilis – MTA). Tytuł ten Rodzina Szensztacka przejęła od Kongregacji Mariańskiej prężnie działającej w Ingolstadt nad Dunajem, która pod opieką Maryi Trzykroć Przedziwnej przyczyniła się do obrony katolicyzmu przed wpływami reformacji w tamtym regionie. Obraz Matki Bożej jest kopią XIX-wiecznego dzieła włoskiego malarza Luigi Crosio „Refugio Peccatorum”. W sanktuarium pojawił się na Wielkanoc 1915 r. Nie ma wielkich walorów artystycznych, ale dla Rodziny Szensztackiej stanowi cenny skarb, ponieważ wiążą się z nim wydarzenia historyczne i uczucia religijne. Obraz zakupił nauczyciel Ernst Huggle we Freiburgu.

Na wzgórzach wokół prasanktuarium rozmieszczone są domy formacyjne i Sanktuaria poszczególnych wspólnot. Sanktuarium Kanaan, Góra Syjon, Moria – Domy formacyjne kapłanów, Sanktuarium Tabor – dla mężczyzn i Braci Maryi, Sanktuarium Rodzin, Sanktuarium Matek czy Sióstr Szensztackich. Na Górze Szensztat wznosi się kościół Trójcy Świętej, którego architektura przypomina nadreńskie zamki warowne. Znajduje się tu grób Ojca Kentenicha, założyciela Szensztatu. W pobliżu kościoła wzniesiono dom – muzeum, w którym zgromadzono pamiątki związane z życiem Ojca Kentenicha i jego dziełem.
Celem Ruchu jest aktywne apostolstwo i aktywizacja katolików świeckich w dziele głoszenia nauki Jezusa Chrystusa. Ruch Szensztacki ma charakter maryjny, pedagogiczny i apostolski. Dzieli się na wiele samodzielnych wspólnot członkowskich. Wszystkie łączy ideał wiary chrześcijańskiej. Całość tych federalistycznie zorganizowanych wspólnot jest określana jako „Rodzina Szensztacka” lub „Dzieło Szensztackie”. Ruch Szensztacki jest obecny w ponad 110 państwach na świecie. Najwięcej członków ma w Niemczech i państwach Ameryki Południowej. Miejscowość Schönstatt jest nadal duchowym centrum międzynarodowego ruchu.

Na całym świecie znajduje się 200 sanktuariów szensztackich. Są budowane na wzór kaplicy prasanktuarium w Schönstatt. W ich skromnych wnętrzach znajdują się: ołtarz z obrazem Matki Bożej, figury Apostołów Piotra i Pawła oraz figura św. Michała Archanioła. W każdym oprócz kapliczki znajdują się pomieszczenia do prowadzenia zajęć lub organizowania spotkań, a niekiedy także pomieszczenia należące do Sióstr Maryi.