Gozo jest drugą co do wielkości wyspą Archipelagu Maltańskiego o powierzchni 67 km2. Mimo niewielkich rozmiarów, wyspa przyciąga spektakularnym dziedzictwem naturalnym i kulturowym. Na malowniczy krajobraz Gozo składają się surowe wybrzeża, zapierające dech w piersiach malownicze scenerie, niewielkie miejscowości oraz górujące nad nimi barokowe świątynie.
Jednymi z najpopularniejszych atrakcji na Gozo są tzw. dwa cuda natury (stąd określenie „cudowne Gozo” wydaje się być całkowicie adekwatne i usprawiedliwione): Inland Sea (Wewnętrzne Morze) – niewielka plaża odgrodzona od morza skałą oraz Fungus Rock (Skała Grzyb) – wapienna skała, która nazwę zawdzięcza grzybowi, który ją porastał i stosowany był jako lekarstwo.
W dawnych czasach rycerze byli tak zachwyceni jego właściwościami leczniczymi, iż postawili straż przy skale, a sam grzyb rozsyłali innym władcom jako cenny podarunek. Po latach okazało się, że ów grzyb to tak naprawdę roślina pasożytnicza pozbawiona jakichkolwiek właściwości leczniczych.
Do niedawna trzecią atrakcję naturalną, którą szczyciło się cudowne Gozo stanowiło Azure Window (Lazurowe Okno) – łuk skalny powstały w wyniku niszczenia skał przez morze, wiatr i słońce. Niestety 8 marca 2017 roku największa przyrodnicza atrakcja archipelagu Malty została bezpowrotnie zniszczona w wyniku potężnych fal morskich oraz erozji, którą dotknięty był ten popularny punkt orientacyjny.
Na Gozo znajduje się także jedna z najważniejszych świątyń w kraju – Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Ta’ Pinu, którego początki sięgają XVI wieku. Wówczas znajdowała się w tym miejscu kaplica, która z czasem uległa zniszczeniu, w związku z czym pod koniec XIX wieku postanowiono ją rozebrać. Rozpoczynając prace rozbiórkowe, robotnik który jako pierwszy wbił w mury kilof złamał rękę. Uznano to za cud i zaprzestano dalszych prac. Późniejsze wydarzenia przypieczętowały znaczenie starej kaplicy, która stała się częścią obecnego kościoła.
22 czerwca 1883 r., miejscowa rolniczka Karmni Grima, jak co dzień mijała starą kaplicę. Wówczas usłyszała tajemniczy głos, który mówił do niej: „Chodź… Chodź, bo przez najbliższy rok nie będziesz w stanie tutaj wrócić”. Gdy weszła do środka głos przemówił ponownie: „Odmów trzy razy Zdrowaś Maryjo na cześć trzech dni, które spędziłam w grobie”. Zgodnie z zapowiedzią, po tym wydarzeniu Karmni chorowała przez cały rok. Przez ten czas odwiedzał ją sąsiad Francesco Portelli, któremu opowiedziała o tym, czego doświadczyła w kaplicy. Okazało się, że Francesco słyszał podobny głos, który nakazał mu modlić się na cześć ran Chrystusa, które zadano mu na krzyżu. Wkrótce po tym wydarzył się kolejny cud. Za wstawiennictwem NMP została uzdrowiona Matka Franscesco Portelli. Swoje przypadki zgłosili u lokalnego biskupa, który oficjalnie stwierdził ich cudowność.
Po tych wydarzeniach rozpoczęły się masowe pielgrzymki do Ta’ Pinu co wymusiło budowę nowej świątyni, która byłaby w stanie przyjąć przybywających z całego świata pielgrzymów. Nowy kościół powstawał
w latach 1919-1931. W bocznych korytarzach Sanktuarium prezentują się pozostawione przez wiernych dowody łask otrzymanych od NMP Wniebowziętej z Ta’ Pinu takie jak listy dziękczynne, protezy czy kule.
W 1990 r. sanktuarium odwiedził papież Jan Paweł II, który dołożył do obrazu znajdującego się w świątyni 5 złotych gwiazd, zaś papież Benedykt XVI w 2010 r. podarował obrazowi Złotą Różę.
Istnienie Sanktuarium można uznać za kolejny i najważniejszy dla katolików przykład trafności nazwy „cudowne Gozo”.
Obok świątyni znajduje się imponująca droga krzyżowa oraz dom Karmni Grimy, przekształcony w muzeum, które dziś daje żywy obraz życia ówczesnych chłopów. Oprócz pomieszczeń typowo rolniczych można tu zobaczyć także sypialnię Karmni czy pokój do modlitwy, który powstał
w czasie jej choroby.
Więcej wiadomości na temat archipelagu Wysp Maltańskich poniżej: