Maltańczycy wyniesieni na ołtarze
Brak komentarzydo Maltańczycy wyniesieni na ołtarzeMalta, Żywoty świętych i błogosławionych Kamil Landowskikatolicyzm, pielgrzymka
Podczas wizyty apostolskiej na Malcie, Papież Jan Paweł II 9 maja 2001 roku ogłosił pierwszych błogosławionych Kościoła na Malcie. W poniższym wpisie przedstawieni są Maltańczycy wyniesieni na ołtarze.
Siostra Maria Adeodata Pisani urodziła się 29 grudnia 1806 r. w Neapolu. Młodość spędziła we Włoszech. W latach 1820-1821 ojciec Marii brał udział w zamieszkach zbrojnych w Neapolu, za co został aresztowany. Początkowo skazano go na karę śmierci jednak później wyrok zmieniono na wygnanie i przeniósł się na Maltę. W 1825 roku Maria wraz z matką dołączyły do niego i zamieszkały w Rabacie. Maria od najmłodszych lat była bardzo pobożna. W wieku 22 lat mimo sprzeciwu rodziców wstąpiła do zakonu sióstr benedyktynek w Mdinie. W klasztorze pełniła m.in. funkcje zakrystianki, pielęgniarki i furtianki. Pomagała ubogim i potrzebującym, wspierała materialnie głodujących, troszcząc się jednocześnie o rozwój ich wiary. W 1851 r. została wybrana opatką. Szczególną wagę przykładała do wiernego przestrzegania reguł zakonnych. Przez całe życie praktykowała posty i pokutę. Zmarła 25 lutego 1855 r. po długiej chorobie serca.
Ignacy Falzon urodził się 1 lipca 1813 r. w Valletcie. Jego ojciec był adwokatem, a dwaj bracia po skończeniu studiów prawniczych zostali kapłanami. Podobnie jak bracia zrezygnował z kariery adwokata, aby całkowicie oddać się służbie potrzebującym. W wieku 18 lat otrzymał święcenia diakonatu jednak nigdy nie przyjął święceń kapłańskich, gdyż czuł się ich niegodny. Swoje życie poświęcił modlitwie i nauczaniu katechizmu. Bardzo dużo czasu spędzał z brytyjskimi żołnierzami i marynarzami, którzy stacjonowali na Malcie. Organizował dla nich spotkania modlitewne i przygotowywał do sakramentów świętych. Wspierał i umacniał również powołania kapłańskie. Wielu jego świeckich współpracowników idąc za jego radami obrało drogę kapłańską i zostało później kapelanami wojskowymi. W kościele jezuitów w Vallettcie zachowały się dokumenty, które poświadczają, że przygotował do chrztu ponad 650 osób. Przyjaźnił się z protestantami i niechrześcijanami. Był pionierem ruchu ekumenicznego. Zmarł 1 lipca 1865 roku i został pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny w Valletcie.
Jerzy Preca urodził się 12 lutego 1880 r. w Valletcie. Podjął studia teologiczne, aby zostać księdzem. W 1906 r. przyjął święcenia kapłańskie, a rok później założył Towarzystwo Nauki Chrześcijańskiej, które z czasem zaczęto nazwać M.U.S.E.U.M. Jego działalność polegała na prowadzeniu katechezy dzieci i dorosłych przez młodych ludzi świeckich. Życie członków towarzystwa, którzy na co dzień pracowali zawodowo, cechowała wielka dyscyplina wyróżniająca się m.in. skromnym ubiorem oraz częstymi modlitwami. Po przezwyciężeniu początkowych przeszkód i trudności, 12 kwietnia 1932 r. Towarzystwo zostało erygowane kanonicznie. Poza Maltą jest dziś ono obecne w Australii, Anglii, Albanii, Kenii, Sudanie i Peru. Ksiądz Jerzy Preca zmarł 26 lipca 1962 r. w Santa Venera na Malcie. Inaczej niż pozostali Maltańczycy wyniesieni na ołtarze, jako jedyny został również kanonizowany.
3 czerwca 2007 roku dokonał tego w Rzymie papież Benedykt XVI.
Poniżej przedstawiamy także fakty z życia pozostałych opisanych przez nas świętych i błogosławionych:
Więcej wiedzy na temat Malty znajdziesz poniżej: