Miejsca mające wyjątkowe znaczenie dla ludzkości uzasadniające ich zachowanie dla przyszłych pokoleń grupowane są na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Aktualnie obejmuje ona 1121 obiektów w 167 Państwach z czego trzy wpisy to obiekty UNESCO na Malcie, które zostały objęte patronatem w 1980 roku.
Malta była rządzona kolejno przez Fenicjan, Greków, Kartagińczyków, Rzymian, Bizantyjczyków, Arabów oraz przez zakon joannitów, z którym nierozerwalnie związana jest historia stolicy Malty. To za ich panowania Valletta z placu budowy zaczęła przeradzać się w prawdziwe miasto. Pierwszym budynkiem był kościół Matki Bożej Zwycięskiej, w którym pochowany został wielki mistrz zakonu Jean Parisot de Valette od którego nazwiska wzięła nazwę stolica Malty. Później wzniesiono Pałac Wielkich Mistrzów, konkatedrę św. Jana – pierwszy barokowy kościół w Europie oraz szereg innych budynków. Obecnie na terenie Valletty znajduje się 320 zabytków skupionych na obszarze 55 ha, co stanowi jeden z najbardziej skoncentrowanych zespołów zabytkowych na świecie.
Drugim obiektem wpisanym na listę UNESCO jest Hypogeum Ħal-Saflieni – podziemna budowla z około 2500 roku p.n.e. znajdująca się w miejscowości Paola. Dokładne przeznaczenie hypogeum pozostaje do dziś nieznane. Początkowo najprawdopodobniej pełniło funkcję sanktuarium, zaś później podziemnej nekropolii. Łączna powierzchnia wszystkich pomieszczeń wynosi około 800 m2. Znajdują się one na trzech poziomach, z których najniższy sięga 14 metrów poniżej poziomu ziemi. Cała budowla przetrwała w praktycznie nienaruszonym stanie. Hypogeum może odwiedzić maksymalnie 80 osób każdego dnia, gdyż większa liczba zwiedzających mogłyby zagrażać naskalnym malowidłom.
Kolejne obiekty UNESCO na Malcie to kompleks sześciu megalitycznych świątyń, które wzniesione zostały w okresie 3500–2500 p.n.e. i zaliczają się do najstarszych budowli kamiennych na świecie. Na ich terenie prowadzone są badania archeologiczne, które wskazują, że historia Malty rozpoczęła się już ok. 5200 lat przed narodzeniem Chrystusa. Pierwsi osadnicy przybyli na wyspę najprawdopodobniej z Sycylii. Prowadzili koczowniczy tryb życia, a z czasem zaczęli budować świątynie. Najlepiej zachowany jest kompleks Ġgantija na wyspie Gozo, starszy o prawie tysiąc lat od egipskich piramid czy angielskiego Stonehenge. Miejsce to jest pełne legend o gigantach, którzy wznosili budowle z głazów ważących ponad 50 ton i mierzących powyżej 5 metrów. Uważa się, że świątynie były miejscem prehistorycznego kultu płodności. Świadczą o tym znalezione figurki oraz inne artefakty, które prezentowane są na stałej wystawie wewnątrz obiektu. Wiele z tych przedmiotów jest dowodem na fenomenalny wówczas rozwój technologiczny, kulturalny i artystyczny.
Więcej wiadomości na temat archipelagu Wysp Maltańskich poniżej: